Tandenstoker
 Het
blijkt dat de tandenstoker het best geaccepteerde
middel is. Het is een goedkoop product en het gebruik
is redelijk eenvoudig. Tandenstokers zijn verkrijgbaar
in verschillende diktes en soorten. De meeste tandenstokers
zijn gemaakt van hout. Het ruwe oppervlak van het
hout zorgt voor de verwijdering van plaque door een
schurende werking. Tandenstokers gemaakt van plastic
zijn daarom minder effectief. Bovendien is de kans
op beschadigingen van de papil door het harde plastic
groot. Rubberen tandenstokers kunnen een rol vervullen
bij de reiniging van implantaten.
De standaard tandenstoker heeft een driehoekige
vorm, vergelijkbaar met de interdentale ruimte (papil).
Het is een nadeel dat de tandenstoker niet om de
bolle vlakken van een element kan worden gevouwen.
Bij een gezonde dentitie vult de gezonde papil de
interdentale ruimte op. Door het gebruik van een
tandenstoker worden de papillen weggedrukt. Afhankelijk
van de situatie in de mond kan dat een reden zijn
om de tandenstoker aan te bevelen of juist niet.
Uit esthetische overwegingen kan dan in bepaalde
gevallen, in overleg met de patiënt, worden
gekozen om in de frontstreken tandzijde te gebruiken.
Voordat een tandenstoker gebruikt wordt moet deze
in de mond bevochtigd worden met wat speeksel. Het
hout wordt hierdoor zacht en meer flexibel.De kans
op splinteren van het hout of afbreken van de punt
wordt zo kleiner. De platte zijde van de tandenstoker,
de basis, naar de gingiva richten. De tandenstoker
wordt vastgehouden tussen duim en wijsvinger.De
overige vingers worden gebruikt om te steunen op
de kaak of de elementen. Zo wordt de controle over
de beweging vergroot en de kans op traumata door
uitschieten voorkomen.
De tandenstoker eerst klem zetten tussen de elementen.
Beweeg vervolgens de tandenstoker een aantal malen
(ongeveer 5 keer) tussen de elementen heen en weer
(van vestibulair naar linguaal). Eventueel kan daarbij
lichte druk op de gingiva worden uitgeoefend. Het
is van belang dat de tandenstoker stevig, met beleid,
tussen de elementen wordt geduwd totdat een zekere
weerstand wordt gevoeld. De zachte, ruwe zijden
van het hout schuren op die manier de plaque van
de approximale vlakken. Om de mesio- en distolinguale
vlakken beter te reinigen is het aan te bevelen
de tandenstoker ook enigszins diagonaal te bewegen.
Bij het gebruik van de tandenstoker bij de molaren
is het aan te raden de patiënt de mond bijna
te laten sluiten, zodat de toegankelijkheid van
het gebied vergroot wordt.
|
Poetstechnieken op LookingforDental.com